บทที่สิบเจ็ด

มุมมองของเอเดน

กลุ่มไอน้ำจากบ่อน้ำร้อนศักดิ์สิทธิ์จับตัวเป็นเกลียวบางเบา เลื้อยเร้นผ่านแสงย่ำค่ำราวกับลมหายใจจากบรรพบุรุษ ผมเหลือบมองนาฬิกาเป็นครั้งที่สี่ในรอบสิบห้านาที เธอมาสาย บางทีเธออาจจะไม่มาเลยก็ได้

แค่ความคิดนั้นก็ส่งความรู้สึกเจ็บแปลบแล่นผ่านอก ห้าปีที่ต้องแยกจากกัน ห้าปีแห่งความสงสัยใคร่ร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ